175 berichten.
Mayonaise - SORRY!
Zo iets raars wat mij laatst is overkomen…....
Ik was bij de Dirk supermarkt en probeerde heel behoedzaam een pot mayonaise van een hoge stapel potten te bemachtigen en je raad het al: ik stootte tegen de stapel waarna een stuk of 10 potten op de grond kletterden.
De gele smurrie vermengd met glasscherven spatte alle kanten op en ik zag meer met mijn bril af dan op.
Twee vakken verder stond een dame die het hele schouwspel kennelkijk op afstand had gevolgd en zij riep meewarig: ’SORRY’!
Ondanks dat ik verbouwereerd was probeerde ik er stiekem tussenuit te knijpen en realiseerde mij tegelijkertijd dat de dame die onschuldig was aan het incident en er dus geen fluit mee te maken heeft gehad!
Bij de zelfscan kassa’s probeerde ik snel ongezien naar buiten te komen maar het was voor de waakzame medewerkers niet moeilijk om mij - gezien mij toegetakelde uiterlijk - te koppelen aan het mayonaise drama.
Na het vergoeden van de schade en een ontzegging van 26 weken uit de winkel kon ik vertrekken.
Door de vette klodders op mijn bril heen kijkend probeerde ik de parkeerplaats te zoeken, wat een hele opgave bleek. Uiteindelijk gevonden en toen de auto nog, wat tenslotte ook is gelukt.
Mijn stressniveau was door het voorval naar een waanzinnige hoogte gestegen, wat weer tot gevolg had dat ik bij het uitrijden uit mijn parkeervak het betonnen paaltje achter mij over het hoofd had gezien.
Nu helemaal over de rooie stapte ik uit en ik zag door mijn mayonaisebril een echtpaar komen aanlopen en het eerste wat zij tegelijk riepen was: ‘SORRY!
Aangezien ik mij realiseerde dat dit echtpaar ook helemaal niets met de aanrijding te maken had zat ik niet ver meer af van een psychose.
Thuisgekomen ben ik liefdevol opgevangen door mijn meissie, die mij heeft geholpen om weer een beetje toonbaar te worden.
Ik moest immers ’s avonds weer aantreden bij TOV (maar 3 letters) voor een competitiepotje tegen - hou je vast, hier komt een mond vol - ATTC EVO Tech-XL 10.(13 letters en 2 cijfers!)
What’s in a name? Alleen die geheime codes in die lange naam doen mij al sidderen. Van zo iets kun je gewoon niet winnen.
Maar goed, we zijn er nog niet. In mijn eerste potje tegen Paul (helaas in vier games verloren, zij het redelijk close) had ik op een gegeven moment een ‘airshot’, je weet wel: balletje opgooien en vervolgens met je batje vooral het balletje niet raken.
Behalve dat zoiets er niet uitziet is het een punt voor de tegen stander. Ook niet echt bevorderlijk om het mayonaise- en autoschade drama te vergeten….
En…, wat zegt mijn tegenstander….? ‘SORRY’!
Ik begon nu echt in een paranoia status te geraken en was er nu al haast van overtuigd dat boze geesten bezig waren mij nog gekker te maken dan ik al was.
Plots herinnerde ik mij een tip van mijn psychiater: Loslaten! En verdomd dat hielp wel een beetje.
Dus toen ik aan mijn tweede single tegen Frank begon was ik weer redelijk bij de wereld, totdat ik drie keer achter elkaar in het net serveerde en ik aan de overkant weer ‘SORRY’ hoorde zeggen.
Achteraf hoorde ik dat de ambulance er binnen 12 minuten was en ik de volgende dag na het verwijderen van de dwangbuis weer naar huis mocht.
Dankzij de aanwezigheid van vrouw en cavia gaat het weer een beetje met me.
Rest mij nog te melden dat Martin de eer weer heeft gered met een punt door korte metten te maken met Paul. Overigens verbaast het mij telkenmale dat Martin nog met me wil spelen, aangezien ik mijn eerste punt in deze competitie nog moet zien binnen te halen.
Dick Verbeek
Zo iets raars wat mij laatst is overkomen…....
Ik was bij de Dirk supermarkt en probeerde heel behoedzaam een pot mayonaise van een hoge stapel potten te bemachtigen en je raad het al: ik stootte tegen de stapel waarna een stuk of 10 potten op de grond kletterden.
De gele smurrie vermengd met glasscherven spatte alle kanten op en ik zag meer met mijn bril af dan op.
Twee vakken verder stond een dame die het hele schouwspel kennelkijk op afstand had gevolgd en zij riep meewarig: ’SORRY’!
Ondanks dat ik verbouwereerd was probeerde ik er stiekem tussenuit te knijpen en realiseerde mij tegelijkertijd dat de dame die onschuldig was aan het incident en er dus geen fluit mee te maken heeft gehad!
Bij de zelfscan kassa’s probeerde ik snel ongezien naar buiten te komen maar het was voor de waakzame medewerkers niet moeilijk om mij - gezien mij toegetakelde uiterlijk - te koppelen aan het mayonaise drama.
Na het vergoeden van de schade en een ontzegging van 26 weken uit de winkel kon ik vertrekken.
Door de vette klodders op mijn bril heen kijkend probeerde ik de parkeerplaats te zoeken, wat een hele opgave bleek. Uiteindelijk gevonden en toen de auto nog, wat tenslotte ook is gelukt.
Mijn stressniveau was door het voorval naar een waanzinnige hoogte gestegen, wat weer tot gevolg had dat ik bij het uitrijden uit mijn parkeervak het betonnen paaltje achter mij over het hoofd had gezien.
Nu helemaal over de rooie stapte ik uit en ik zag door mijn mayonaisebril een echtpaar komen aanlopen en het eerste wat zij tegelijk riepen was: ‘SORRY!
Aangezien ik mij realiseerde dat dit echtpaar ook helemaal niets met de aanrijding te maken had zat ik niet ver meer af van een psychose.
Thuisgekomen ben ik liefdevol opgevangen door mijn meissie, die mij heeft geholpen om weer een beetje toonbaar te worden.
Ik moest immers ’s avonds weer aantreden bij TOV (maar 3 letters) voor een competitiepotje tegen - hou je vast, hier komt een mond vol - ATTC EVO Tech-XL 10.(13 letters en 2 cijfers!)
What’s in a name? Alleen die geheime codes in die lange naam doen mij al sidderen. Van zo iets kun je gewoon niet winnen.
Maar goed, we zijn er nog niet. In mijn eerste potje tegen Paul (helaas in vier games verloren, zij het redelijk close) had ik op een gegeven moment een ‘airshot’, je weet wel: balletje opgooien en vervolgens met je batje vooral het balletje niet raken.
Behalve dat zoiets er niet uitziet is het een punt voor de tegen stander. Ook niet echt bevorderlijk om het mayonaise- en autoschade drama te vergeten….
En…, wat zegt mijn tegenstander….? ‘SORRY’!
Ik begon nu echt in een paranoia status te geraken en was er nu al haast van overtuigd dat boze geesten bezig waren mij nog gekker te maken dan ik al was.
Plots herinnerde ik mij een tip van mijn psychiater: Loslaten! En verdomd dat hielp wel een beetje.
Dus toen ik aan mijn tweede single tegen Frank begon was ik weer redelijk bij de wereld, totdat ik drie keer achter elkaar in het net serveerde en ik aan de overkant weer ‘SORRY’ hoorde zeggen.
Achteraf hoorde ik dat de ambulance er binnen 12 minuten was en ik de volgende dag na het verwijderen van de dwangbuis weer naar huis mocht.
Dankzij de aanwezigheid van vrouw en cavia gaat het weer een beetje met me.
Rest mij nog te melden dat Martin de eer weer heeft gered met een punt door korte metten te maken met Paul. Overigens verbaast het mij telkenmale dat Martin nog met me wil spelen, aangezien ik mijn eerste punt in deze competitie nog moet zien binnen te halen.
Dick Verbeek
Deze keer een wat langer stuk over een mindere prestatie. Peter en ik mochten naar Scylla tegen Ties en Bin in een zaal die geschikt is voor internationale wedstrijden. Die omstandigheden waren niet aan ons besteed. Fel licht, blauwe tafels en een trage vloer.
Onze tegenstanders hebben geen rijbewijs en spelen hun uitwedstrijden dus altijd met een meestal zwakkere invaller, een bijzondere vorm van competitievervalsing. Vandaag dus thuis in hun sterkste opstelling. En met nog een thuisvoordeel bleek uit de talloze sorryballen. Het zat ons niet mee.
Mijn teammaat is een lieve man die anderen graag helpt. Zo heeft hij donderdagmiddag bij TOV de tafels hersteld die door onoordeelkundig gebruik wat krakkemikkig waren geworden. In zijn partij tegen Bin ging onze Chinees al snel door zijn rug. Helaas wist hij niet van opgeven zodat Peter in de gelegenheid kwam hem een handje te helpen. Pijnlijke blikken en moeizame bewegingen gaven Peter veel ergernis.
Hij heeft duidelijk het advies gemist van mijn oude teamgenoot en trainer bij Estec, Cesare Bartoli. Hij was hotemetoot bij deze ruimtevaartinstelling en had in het Italiaanse leger gediend. Zijn ceremoniële sabel had een ereplaats in de woonkamer. Zijn motto was 'Keen kenade'. Iets wat Peter niet kan opbrengen tegen vrouwen en gehandicapte tegenstanders. In twee games was zelfs een 6--2 voorsprong niet aan hem besteed. Met 3-1 eraf tegen iemand die nauwelijks kon lopen, zo deed hij het tenminste voorkomen.
In de 2e partij werd Chris kennelijk afgeleid door alle versieringen van Ties, tatoeages en ringen op en door allerlei zichtbare plaatsen. Ties kon bovendien ook een aardig balletje slaan dus andermaal verlies. In het dubbel was het van hetzelfde laken een pak waarmee het eerste verlies binnen was.
Tegen Bin toonde Chris zijn Italiaanse leermeester indachtig de man geen genade. De eer gered. In de laatste partij was Ties Peter de baas. Het had gekund maar zat er niet in. De mooiste slagenwisselingen liepen meestal af in het voordeel van Ties.
Zo staan we met dit 4-1 verlies weer met beide benen op de grond.
Onze tegenstanders hebben geen rijbewijs en spelen hun uitwedstrijden dus altijd met een meestal zwakkere invaller, een bijzondere vorm van competitievervalsing. Vandaag dus thuis in hun sterkste opstelling. En met nog een thuisvoordeel bleek uit de talloze sorryballen. Het zat ons niet mee.
Mijn teammaat is een lieve man die anderen graag helpt. Zo heeft hij donderdagmiddag bij TOV de tafels hersteld die door onoordeelkundig gebruik wat krakkemikkig waren geworden. In zijn partij tegen Bin ging onze Chinees al snel door zijn rug. Helaas wist hij niet van opgeven zodat Peter in de gelegenheid kwam hem een handje te helpen. Pijnlijke blikken en moeizame bewegingen gaven Peter veel ergernis.
Hij heeft duidelijk het advies gemist van mijn oude teamgenoot en trainer bij Estec, Cesare Bartoli. Hij was hotemetoot bij deze ruimtevaartinstelling en had in het Italiaanse leger gediend. Zijn ceremoniële sabel had een ereplaats in de woonkamer. Zijn motto was 'Keen kenade'. Iets wat Peter niet kan opbrengen tegen vrouwen en gehandicapte tegenstanders. In twee games was zelfs een 6--2 voorsprong niet aan hem besteed. Met 3-1 eraf tegen iemand die nauwelijks kon lopen, zo deed hij het tenminste voorkomen.
In de 2e partij werd Chris kennelijk afgeleid door alle versieringen van Ties, tatoeages en ringen op en door allerlei zichtbare plaatsen. Ties kon bovendien ook een aardig balletje slaan dus andermaal verlies. In het dubbel was het van hetzelfde laken een pak waarmee het eerste verlies binnen was.
Tegen Bin toonde Chris zijn Italiaanse leermeester indachtig de man geen genade. De eer gered. In de laatste partij was Ties Peter de baas. Het had gekund maar zat er niet in. De mooiste slagenwisselingen liepen meestal af in het voordeel van Ties.
Zo staan we met dit 4-1 verlies weer met beide benen op de grond.
Op 27 februari jongstleden mochten de TOVenaars Richard en Patrick aantreden tegen Smash KC 2 te Schoonhoven.
Na een rit van ruim een uur die ons bracht over donkere landweggetjes bereikten we eindelijk onze bestemming.
Aldaar weden we verwelkomt door onze tegenstander.
Het verbaasde mij in eerste instantie dat hij gelijk wist dat wij hun tegenstanders waren.
Na een stevig bakje koffie en wat navraag gedaan te hebben bleek Smash KC slechts 2 seniorteams te hebben.
Beide teams spelen niet op dezelfde dag hun thuiswedstrijden.
Spoedig arriveerden 2 andere spelers van het team waarvan een alle wedstrijden als scheidsrechter fungeerde.
In een wat stille ambiance mocht Richard het spits afbijten tegen de nummer 1 van Smash KC,
De eerste 3 games van de wedstrijd gingen gelijk op.
Echter, in de vierde game sloeg Richard met 11-1 genadeloos toe. Waardoor het eerste punt binnen was.
Patrick was in straight games snel klaar met zijn tegenstander. Zijn tegenstander kon niet het niveau bereiken die hij in voorgaande wedstrijden wel kon etaleren.
In de dubbelpartij kon de tegenstander ons geen moment in problemen brengen.Deze werd dan ook vlot in 3 games binnengehaald.
De voorlaatste partij was een wedstrijd vol prestige. Richard verwachte op voorhand dat Patrick problemen zou kunnen krijgen met het contra effect van zijn tegenstander. Echter, Patrick toonde zich een snelle leerling en neutraliseerde het effect van zijn tegenstander. In de derde game van de partij sloeg zijn tegenstander toe maar Patrick liet zich niet zomaar naar de slachtbank leiden. Met een 11-4 winst in de vierde game mocht het vierde punt binnengehaald worden.
Het slotakkoord was in handen van Richard die de tegenstander in straight games versloeg. Met maar liefst 5-0 en een nummer 1 positie werd de reis naar huis uitbundig gevierd.
Al met al was het een enerverende avond die net zo lang duurde als de reistijd Noordwijk naar Schoonhoven vice versa.
Na een rit van ruim een uur die ons bracht over donkere landweggetjes bereikten we eindelijk onze bestemming.
Aldaar weden we verwelkomt door onze tegenstander.
Het verbaasde mij in eerste instantie dat hij gelijk wist dat wij hun tegenstanders waren.
Na een stevig bakje koffie en wat navraag gedaan te hebben bleek Smash KC slechts 2 seniorteams te hebben.
Beide teams spelen niet op dezelfde dag hun thuiswedstrijden.
Spoedig arriveerden 2 andere spelers van het team waarvan een alle wedstrijden als scheidsrechter fungeerde.
In een wat stille ambiance mocht Richard het spits afbijten tegen de nummer 1 van Smash KC,
De eerste 3 games van de wedstrijd gingen gelijk op.
Echter, in de vierde game sloeg Richard met 11-1 genadeloos toe. Waardoor het eerste punt binnen was.
Patrick was in straight games snel klaar met zijn tegenstander. Zijn tegenstander kon niet het niveau bereiken die hij in voorgaande wedstrijden wel kon etaleren.
In de dubbelpartij kon de tegenstander ons geen moment in problemen brengen.Deze werd dan ook vlot in 3 games binnengehaald.
De voorlaatste partij was een wedstrijd vol prestige. Richard verwachte op voorhand dat Patrick problemen zou kunnen krijgen met het contra effect van zijn tegenstander. Echter, Patrick toonde zich een snelle leerling en neutraliseerde het effect van zijn tegenstander. In de derde game van de partij sloeg zijn tegenstander toe maar Patrick liet zich niet zomaar naar de slachtbank leiden. Met een 11-4 winst in de vierde game mocht het vierde punt binnengehaald worden.
Het slotakkoord was in handen van Richard die de tegenstander in straight games versloeg. Met maar liefst 5-0 en een nummer 1 positie werd de reis naar huis uitbundig gevierd.
Al met al was het een enerverende avond die net zo lang duurde als de reistijd Noordwijk naar Schoonhoven vice versa.
Afgelopen maandag vond Dick V. het nodig om met zijn jazzband te gaan repeteren en mij aan mijn lot over te laten. Geheel in paniek over wat ik nu moest bedacht ik mij dat wij ook nog een invaller hebben. Ik dus een berichtje aan Okker gezonden met de vraag of hij wilde invallen. Zijn antwoord: "dat was al geregeld". Dus dat zat wel goed.
Omdat Okker wel even goed warm wilde draaien vroeg hij mij of ik hem een beetje op tijd kon ophalen. Nu was dat, uiteraard, geen probleem. Ik stond dus om 19:20 bij hem voor de deur zodat wij een half uurtje later in Voorschoten aan zouden komen. Niet geheel volgens schema, door het kletsen reed ik per ongeluk naar Den Haag in plaats van naar Voorschoten, arriveerden wij toch nog redelijk op tijd. Helaas kwam er van gelijk inspelen niet veel terecht omdat er nog een jazzballet les aan de gang was. Dus Dick zat daar waarschijnlijk met zijn speelgenoten, in de gymzaal te spelen en waren kinderen op hun muziek aan het dansen. Best leuk idee, dus wilden Okker en ik ook wel meedoen. Helaas waren wij te jong en moesten wij toch maar wachten op onze tegenstander, Max en Paul. Enfin, toen wij éénmaal konden beginnen met de wedstrijd, nadat wij even goed hadden ingespeeld, ging Okker van start tegen Paul. De uitslag was overtuigend 1-3 voor Okker. Een mooie start, een gedesillusioneerde tegenstander, en goede hoop voor mij. Ik mocht dus mijn partij starten tegen Max, een erg aardige vent waartegen het altijd erg leuk spelen is. We gingen goed van start en ik kon, zeker de eerste ronde goed partij geven. Helaas ging ik met 15-13 van tafel maar goed, het gaf goed hoop voor het vervolg. Jammer genoeg verloor ik de twee games daarna ruim 11-7 en 11-6. Ik denk dat het kwam doordat mijn mentor er niets was. Toen de dubbel. Die werd in 4-ren gewonnen door Reflex net als mijn partij daar tegen Paul. Ook dit was best een spannende partij. Tenslotte mocht Okker tegen Max en laat ie hem nou inmaken. Tweemaal 10-12 en als slot 8-11. Een prachtige partij om te zien en ik heb genoten van de rust van Okker. Daar waar Max een beetje in paniek raakte, speelde Okker stoïcijns zijn spelletje en wist zelfs vanuit een 10-5 achterstand de partij te winnen. Ben ik wel een beetje jaloers op. Al met al hebben we een geweldige avond gehad en, na afloop nog even een biertje gedronken met de mannen voordat wij weer naar huis gingen. Leuk nog om te vermelden: tijdens de voorjaarscompetitie 2023 heb ik ook met Okker als invaller tegen deze mannen gespeeld. Ik weer hard trainen want dat is wel nodig.
Omdat Okker wel even goed warm wilde draaien vroeg hij mij of ik hem een beetje op tijd kon ophalen. Nu was dat, uiteraard, geen probleem. Ik stond dus om 19:20 bij hem voor de deur zodat wij een half uurtje later in Voorschoten aan zouden komen. Niet geheel volgens schema, door het kletsen reed ik per ongeluk naar Den Haag in plaats van naar Voorschoten, arriveerden wij toch nog redelijk op tijd. Helaas kwam er van gelijk inspelen niet veel terecht omdat er nog een jazzballet les aan de gang was. Dus Dick zat daar waarschijnlijk met zijn speelgenoten, in de gymzaal te spelen en waren kinderen op hun muziek aan het dansen. Best leuk idee, dus wilden Okker en ik ook wel meedoen. Helaas waren wij te jong en moesten wij toch maar wachten op onze tegenstander, Max en Paul. Enfin, toen wij éénmaal konden beginnen met de wedstrijd, nadat wij even goed hadden ingespeeld, ging Okker van start tegen Paul. De uitslag was overtuigend 1-3 voor Okker. Een mooie start, een gedesillusioneerde tegenstander, en goede hoop voor mij. Ik mocht dus mijn partij starten tegen Max, een erg aardige vent waartegen het altijd erg leuk spelen is. We gingen goed van start en ik kon, zeker de eerste ronde goed partij geven. Helaas ging ik met 15-13 van tafel maar goed, het gaf goed hoop voor het vervolg. Jammer genoeg verloor ik de twee games daarna ruim 11-7 en 11-6. Ik denk dat het kwam doordat mijn mentor er niets was. Toen de dubbel. Die werd in 4-ren gewonnen door Reflex net als mijn partij daar tegen Paul. Ook dit was best een spannende partij. Tenslotte mocht Okker tegen Max en laat ie hem nou inmaken. Tweemaal 10-12 en als slot 8-11. Een prachtige partij om te zien en ik heb genoten van de rust van Okker. Daar waar Max een beetje in paniek raakte, speelde Okker stoïcijns zijn spelletje en wist zelfs vanuit een 10-5 achterstand de partij te winnen. Ben ik wel een beetje jaloers op. Al met al hebben we een geweldige avond gehad en, na afloop nog even een biertje gedronken met de mannen voordat wij weer naar huis gingen. Leuk nog om te vermelden: tijdens de voorjaarscompetitie 2023 heb ik ook met Okker als invaller tegen deze mannen gespeeld. Ik weer hard trainen want dat is wel nodig.
Kort en goed Ik laat mijn fittie met collega D.V te N. maar voor wat hij is. We moeten immers nog jaren met elkaar voort!
Maandag 12 februari Mochten Peter en ik naar S'70. Simon en Cor waren niet erg blij dat zij weer met ons opgescheept zitten. De wedstrijd leverde 4-1 winst op. Alleen Peter liet het liggen tegen Simon, die 1 van zijn betere avonden had, getuige de game die hij tegen Chris pakte.
Volgende week naar Scylla.
Maandag 12 februari Mochten Peter en ik naar S'70. Simon en Cor waren niet erg blij dat zij weer met ons opgescheept zitten. De wedstrijd leverde 4-1 winst op. Alleen Peter liet het liggen tegen Simon, die 1 van zijn betere avonden had, getuige de game die hij tegen Chris pakte.
Volgende week naar Scylla.
TOV 7 is stabiel.
In de Keek van afgelopen week hebben jullie kunnen lezen wat de uitslagen waren van de teams die hebben gespeeld. Jullie hebben dus ook gezien dat wij, weer, met 4-1 zijn ingemaakt. Maar wat ging er nou aan vooraf........
Het begon allemaal met het bericht dat Dick mij thuis zou komen ophalen, zodat ik eens met hem mee kon rijden. De afgesproken tijd 19:30. Om hem niet te lang te laten wachten was ik alvast op het bankje in onze voortuin gaan zitten. Ik wachten en wachten en... ja hoor eindelijk kwam hij aangetuft. Nu is hij mijn mentor dus heb ik maar niet geroepen dat hij wel laat was. Wij dus gezellig op weg naar Scylla in Leiden. Ik had even in de NTTB app gekeken en zag dat zij één plek onder ons stonden. Ik ging er dus vanuit dat wij best een goede kans maakten om van ze te winnen. Waar ik geen rekening mee heb gehouden was het feit dat Dick zijn bril was vergeten en het balletje niet zo goed kon vinden. Het netje overigens wel. Maar goed, daar scoor je geen puntjes mee. Nu is het zo dat onze tegenstanders best lastig waren. De partijen die er echt uitsprongen waren die tegen Stephen. Zowel Dick als ik hadden 4 sets nodig om de partijen te beslechten. Ik mocht hem winnen en Dick, tja... wat zou ik zeggen. Volgens mij kunnen jullie het best raden. Wat ik wel moet zeggen is dat mijn mentor, met 2-0-achterstand, in de derde set ineens terug kwam en deze won met 17-19. Het was een bloedstollende partij die mij goede hoop gaf op een uiteindelijke overwinning. Helaas ging zijn leeftijd een beetje parten spelen en won zijn veeeeeel jongere tegenstander. Na het gebruikelijke after biertje zijn wij weer richting huis gegaan. Beide in tranen over het tragisch verlies. Mijn mentor zou mijn mentor niet zijn als hij niet snel de sfeer heeft kunnen omkeren. Wat bleek, wij zaten in zijn nieuwe bolide. Ik moet toegeven dat het mij niet was opgevallen maar ik ben daar toch niet zo gevoelig voor. Wat wel fijn is dat er allemaal snufjes op die auto zitten waardoor het niet zo erg dat Dick wat ouder begint te worden. Door die snufjes blijft de auto bijvoorbeeld gewoon rechtdoor rijden en kan hij ook nog eens afstand bewaren tot de voorrijdende auto. Al met al best oké. Zo lief als hij is heeft hij mij ook nog voor de deur afgezet. Helaas moet ik zeggen dat hij mijn straat hij al bijna voorbij was en ik hem, gelukkig, nog net daarop kon attenderen. Al met al een geslaagde avond.
Nog iets... Mijn vrouw en dochter zijn deze week samen naar Zeeland waardoor ik het rijk voor mezelf heb en dus kan doen wat ik wil. Af en toe best wel lekker. Ik ben dus maandagavond eens gaan trainen bij de "betere goden". Erg gezellig en ik kan er ook nog iets van leren. Na een paar lekkere partijtjes gespeeld te hebben, heb ik Chris gevraagd of hij nog even met mij wilde spelen (en dan heb ik het uiteraard over tafeltennissen). Dat wilde hij wel, niet wetende dat hij daar een enorme spijt van zou krijgen. Ter herinnering.. Ik ben november 2021 bij de club gekomen. Niet snel daarna heb ik Chris verkondigd dat mijn doel was hem een keer te verslaan. Nu kom ik op het punt dat mijn mentor, Dick Verbeek, met een grote glimlach dit stukje leest. Het is namelijk gebeurd. Of het nu komt doordat ik in vorm was of Chris zijn bril was vergeten of allebei dat weet ik niet maar.... ik heb hem verslagen. Nu is het wel zo dat één zwaluw nog geen zomer maakt, dus ga ik zeker mijn best doen om die prestatie nog een paar keer te herhalen.
Omdat Dick maandag moet repeteren met zijn band, waarin hij met stokjes op een velletje slaat en de maat aangeeft, speel ik die wedstrijd samen met Okker. Eens even kijken of dat iets uitmaakt.
Goed weekend allemaal,
Martin
In de Keek van afgelopen week hebben jullie kunnen lezen wat de uitslagen waren van de teams die hebben gespeeld. Jullie hebben dus ook gezien dat wij, weer, met 4-1 zijn ingemaakt. Maar wat ging er nou aan vooraf........
Het begon allemaal met het bericht dat Dick mij thuis zou komen ophalen, zodat ik eens met hem mee kon rijden. De afgesproken tijd 19:30. Om hem niet te lang te laten wachten was ik alvast op het bankje in onze voortuin gaan zitten. Ik wachten en wachten en... ja hoor eindelijk kwam hij aangetuft. Nu is hij mijn mentor dus heb ik maar niet geroepen dat hij wel laat was. Wij dus gezellig op weg naar Scylla in Leiden. Ik had even in de NTTB app gekeken en zag dat zij één plek onder ons stonden. Ik ging er dus vanuit dat wij best een goede kans maakten om van ze te winnen. Waar ik geen rekening mee heb gehouden was het feit dat Dick zijn bril was vergeten en het balletje niet zo goed kon vinden. Het netje overigens wel. Maar goed, daar scoor je geen puntjes mee. Nu is het zo dat onze tegenstanders best lastig waren. De partijen die er echt uitsprongen waren die tegen Stephen. Zowel Dick als ik hadden 4 sets nodig om de partijen te beslechten. Ik mocht hem winnen en Dick, tja... wat zou ik zeggen. Volgens mij kunnen jullie het best raden. Wat ik wel moet zeggen is dat mijn mentor, met 2-0-achterstand, in de derde set ineens terug kwam en deze won met 17-19. Het was een bloedstollende partij die mij goede hoop gaf op een uiteindelijke overwinning. Helaas ging zijn leeftijd een beetje parten spelen en won zijn veeeeeel jongere tegenstander. Na het gebruikelijke after biertje zijn wij weer richting huis gegaan. Beide in tranen over het tragisch verlies. Mijn mentor zou mijn mentor niet zijn als hij niet snel de sfeer heeft kunnen omkeren. Wat bleek, wij zaten in zijn nieuwe bolide. Ik moet toegeven dat het mij niet was opgevallen maar ik ben daar toch niet zo gevoelig voor. Wat wel fijn is dat er allemaal snufjes op die auto zitten waardoor het niet zo erg dat Dick wat ouder begint te worden. Door die snufjes blijft de auto bijvoorbeeld gewoon rechtdoor rijden en kan hij ook nog eens afstand bewaren tot de voorrijdende auto. Al met al best oké. Zo lief als hij is heeft hij mij ook nog voor de deur afgezet. Helaas moet ik zeggen dat hij mijn straat hij al bijna voorbij was en ik hem, gelukkig, nog net daarop kon attenderen. Al met al een geslaagde avond.
Nog iets... Mijn vrouw en dochter zijn deze week samen naar Zeeland waardoor ik het rijk voor mezelf heb en dus kan doen wat ik wil. Af en toe best wel lekker. Ik ben dus maandagavond eens gaan trainen bij de "betere goden". Erg gezellig en ik kan er ook nog iets van leren. Na een paar lekkere partijtjes gespeeld te hebben, heb ik Chris gevraagd of hij nog even met mij wilde spelen (en dan heb ik het uiteraard over tafeltennissen). Dat wilde hij wel, niet wetende dat hij daar een enorme spijt van zou krijgen. Ter herinnering.. Ik ben november 2021 bij de club gekomen. Niet snel daarna heb ik Chris verkondigd dat mijn doel was hem een keer te verslaan. Nu kom ik op het punt dat mijn mentor, Dick Verbeek, met een grote glimlach dit stukje leest. Het is namelijk gebeurd. Of het nu komt doordat ik in vorm was of Chris zijn bril was vergeten of allebei dat weet ik niet maar.... ik heb hem verslagen. Nu is het wel zo dat één zwaluw nog geen zomer maakt, dus ga ik zeker mijn best doen om die prestatie nog een paar keer te herhalen.
Omdat Dick maandag moet repeteren met zijn band, waarin hij met stokjes op een velletje slaat en de maat aangeeft, speel ik die wedstrijd samen met Okker. Eens even kijken of dat iets uitmaakt.
Goed weekend allemaal,
Martin
Kris Kras.
Heb je nèt - onder dwang van je teamgenoot en tafeltennis-junk M.S. te N. èn herhaalde dwingende oproepen van Major Tom - je eerste stukje van het seizoen afgeleverd en dan wordt je achter je rug om overvallen door een z.g. ‘literaire move‘ van ene Chris. Dit voelde als een steek van een Javaanse Kris in de rug.
En vrijmoedig als hij is, flikt deze Krasse Chris het om Kris Kras door mijn gekras heen te krassen! Christus nog aan toe zeg…!
Nu heb ik daar op zich nog niet zo heel veel moeite mee maar zijn actie, doorspekt met een hoog terrorisme gehalte, vraagt toch om een enigszins kritische kanttekening.
Kennelijk gaat het TOV 3 vooralsnog enigszins voor de wind en dan haalt hij natuurlijk flink uit met een zéér uitgebreide weergave van het talent van met name de auteur zelf…
Nou ontbreekt het mij niet aan een redelijk zelfbeeld, maar zijn hyper narcistisch gedrag is wel degelijk van de buitencategorie.
Een voorbeeld uit zijn gekras? Ik citeer:
‘Tot bloedens toe de punten binnen gehaald…..’ Dit bleek achteraf een klein pleistertje op het tweede kootje van zijn linker pink…
Ik bedoel maar!
Helaas begint de inspiratie om nog meer feitelijkheden neer te pennen langzamerhand wat af te nemen wat mij dan noopt om nog iets over onze wedstrijd te gaan vertellen.
Ik zal het kort houden:
Wij hebben van Scylla 8 thuis verloren met 1-4.
Het wordt voor mij steeds lastiger om mij te herinneren hoe mijn wedstrijden zijn verlopen, maar heel vaag vanuit de verte schiet mij nu te binnen dat Martin één single heeft gewonnen in vieren.
Ik vrees tenslotte dat als mijn reeks van resultaten zich blijft herhalen in deze competitie mijn geheugen nog meer onder druk komt te staan.
ik sluit een uiteindelijke opname in een GGZ-omgeving dan ook niet helemaal meer uit.
Zoek in dat geval dan nog wel oppas voor mijn cavia.
Dick Verbeek
Heb je nèt - onder dwang van je teamgenoot en tafeltennis-junk M.S. te N. èn herhaalde dwingende oproepen van Major Tom - je eerste stukje van het seizoen afgeleverd en dan wordt je achter je rug om overvallen door een z.g. ‘literaire move‘ van ene Chris. Dit voelde als een steek van een Javaanse Kris in de rug.
En vrijmoedig als hij is, flikt deze Krasse Chris het om Kris Kras door mijn gekras heen te krassen! Christus nog aan toe zeg…!
Nu heb ik daar op zich nog niet zo heel veel moeite mee maar zijn actie, doorspekt met een hoog terrorisme gehalte, vraagt toch om een enigszins kritische kanttekening.
Kennelijk gaat het TOV 3 vooralsnog enigszins voor de wind en dan haalt hij natuurlijk flink uit met een zéér uitgebreide weergave van het talent van met name de auteur zelf…
Nou ontbreekt het mij niet aan een redelijk zelfbeeld, maar zijn hyper narcistisch gedrag is wel degelijk van de buitencategorie.
Een voorbeeld uit zijn gekras? Ik citeer:
‘Tot bloedens toe de punten binnen gehaald…..’ Dit bleek achteraf een klein pleistertje op het tweede kootje van zijn linker pink…
Ik bedoel maar!
Helaas begint de inspiratie om nog meer feitelijkheden neer te pennen langzamerhand wat af te nemen wat mij dan noopt om nog iets over onze wedstrijd te gaan vertellen.
Ik zal het kort houden:
Wij hebben van Scylla 8 thuis verloren met 1-4.
Het wordt voor mij steeds lastiger om mij te herinneren hoe mijn wedstrijden zijn verlopen, maar heel vaag vanuit de verte schiet mij nu te binnen dat Martin één single heeft gewonnen in vieren.
Ik vrees tenslotte dat als mijn reeks van resultaten zich blijft herhalen in deze competitie mijn geheugen nog meer onder druk komt te staan.
ik sluit een uiteindelijke opname in een GGZ-omgeving dan ook niet helemaal meer uit.
Zoek in dat geval dan nog wel oppas voor mijn cavia.
Dick Verbeek
Op maandag 5 februari jongstleden moest TOV 6 het uit opnemen tegen ATTC EVO TECH-XL 6 uit Alphen aan den Rijn.
Het Alphense duo senioren team speelt met drie vrouwen die in wisselende samenstelling opereren.
In hun vorige wedstrijd had dit vrouwenteam hun tegenstander met 4-1 verslagen.
Aangekomen op locatie zagen Richard en ik dat we terecht waren gekomen in een grote gymnastiekzaal met een bar.
Op een tv scherm werden alle te spelen wedstrijden met de scores getoond.
Aan een tafeltennistafel werden de scores zelfs bijgehouden met een electronisch scorebord.
Richard, waande zich in deze gymnastiekzaal even terug in de tijd toen hij op de basisschool apenkooien speelde.
Nadat hij uit de touwen geklommen was mocht hij het opnemen tegen de Bettine Vriesekoop van ATTC EVO TECH-XL.
In een zware wedstrijd waarin voor elk punt moest worden gestreden pakte Richard uiteindelijk de winst met 3-1.
Vervolgens mocht Patrick het opnemen tegen de nummer twee. In een zeer zware gelijkopgaande 5 setter wist Patrick met 3-2 de overwinning te pakken.
In het dubbelspel keken Patrick en Richard al gauw tegen een 2-0 achterstand aan.
Echter, met vastheid en een dosis doorzettingsvermogen wisten de heren toch de winst met 3-2 te pakken.
In de voorlaatste partij speelde Patrick tegen de nummer 1 van Alphen.
Groggy, nadat hij keihard een bal tegen zijn hoofd kreeg van zijn tegenstandster, moest hij de overwinning aan haar laten 3-0.
In de laatste enkelpartij van de avond pakte Richard freewheelend de overwinning met 3-1.
Met een 4-1 winst totaalscore keerden de heren huiswaarts.
Het Alphense duo senioren team speelt met drie vrouwen die in wisselende samenstelling opereren.
In hun vorige wedstrijd had dit vrouwenteam hun tegenstander met 4-1 verslagen.
Aangekomen op locatie zagen Richard en ik dat we terecht waren gekomen in een grote gymnastiekzaal met een bar.
Op een tv scherm werden alle te spelen wedstrijden met de scores getoond.
Aan een tafeltennistafel werden de scores zelfs bijgehouden met een electronisch scorebord.
Richard, waande zich in deze gymnastiekzaal even terug in de tijd toen hij op de basisschool apenkooien speelde.
Nadat hij uit de touwen geklommen was mocht hij het opnemen tegen de Bettine Vriesekoop van ATTC EVO TECH-XL.
In een zware wedstrijd waarin voor elk punt moest worden gestreden pakte Richard uiteindelijk de winst met 3-1.
Vervolgens mocht Patrick het opnemen tegen de nummer twee. In een zeer zware gelijkopgaande 5 setter wist Patrick met 3-2 de overwinning te pakken.
In het dubbelspel keken Patrick en Richard al gauw tegen een 2-0 achterstand aan.
Echter, met vastheid en een dosis doorzettingsvermogen wisten de heren toch de winst met 3-2 te pakken.
In de voorlaatste partij speelde Patrick tegen de nummer 1 van Alphen.
Groggy, nadat hij keihard een bal tegen zijn hoofd kreeg van zijn tegenstandster, moest hij de overwinning aan haar laten 3-0.
In de laatste enkelpartij van de avond pakte Richard freewheelend de overwinning met 3-1.
Met een 4-1 winst totaalscore keerden de heren huiswaarts.
Strijd Nu mijn collega schrijver Verbeek publicatie heeft afgedwongen met zijn humoristische proza kan ik geen verstek laten gaan. Ik heb weliswaar geen chaufferende redacteur c.q. uitgever die mijn schrijfsels voor het nageslacht bewaart, maar neem genoegen met de lezers van dit gastenboek als hooggeëerd publiek.
Dick heeft al aandacht gevraagd voor de wonderlijke wegen die het wedstrijdsecretariaat van de NTTB dit seizoen heeft bewandeld bij de indeling van de competitie dit voorjaarsseizoen. Wij hadden geen recht op promotie en kregen die ook niet. Wel mogen we grotendeels dezelfde tegenstanders begroeten als vorig seizoen waaronder de twee sterkste teams, DOCOS en Vriendenschaar, de kampioen van afgelopen herfst. De jongens van Vriendenschaar meldden zelfs dat van de 4 kampioensteams van hun vereniging er slechts 1 een klasse hoger is ingedeeld.
Maar nu ter zake. Onze eerste tegenstander was DOCOS dat vorig seizoen na een bloedstollende finale als 3e geëindigd was. Andermaal rolden we René en Hugo - Stijn had een vrije avond - op met 4-1. Dit ging niet zonder slag of stoot. Er vloeide zelfs bloed toen Chris in zijn gevecht met René in de zaalafscheiding terecht kwam. Alleen Hugo wist in het kader van een succesvolle reïntegratie na een eerdere open hart operatie Peter te verschalken.
In de tweede wedstrijd wachtte ons de kampioen van vorig jaar Vriendenschaar met Raymond en Fred. Peter legde Raymond het vuur na aan de schenen, maar zonk in de loop van de 4e en 5e game weg in het moeras van de verdedigingskunsten van zijn tegenstander. Fred was voor ons allebei niet al te moeilijk en het dubbel ging andermaal prima. Het werd jammer genoeg geen 4-1 winst omdat Chris zich als een willoos lam ter slachting liet leiden tegen Raymond.
Na wat wij zien als de twee moeilijkste tegenstanders staat TOV 3 ongeslagen bovenaan.
Dick heeft al aandacht gevraagd voor de wonderlijke wegen die het wedstrijdsecretariaat van de NTTB dit seizoen heeft bewandeld bij de indeling van de competitie dit voorjaarsseizoen. Wij hadden geen recht op promotie en kregen die ook niet. Wel mogen we grotendeels dezelfde tegenstanders begroeten als vorig seizoen waaronder de twee sterkste teams, DOCOS en Vriendenschaar, de kampioen van afgelopen herfst. De jongens van Vriendenschaar meldden zelfs dat van de 4 kampioensteams van hun vereniging er slechts 1 een klasse hoger is ingedeeld.
Maar nu ter zake. Onze eerste tegenstander was DOCOS dat vorig seizoen na een bloedstollende finale als 3e geëindigd was. Andermaal rolden we René en Hugo - Stijn had een vrije avond - op met 4-1. Dit ging niet zonder slag of stoot. Er vloeide zelfs bloed toen Chris in zijn gevecht met René in de zaalafscheiding terecht kwam. Alleen Hugo wist in het kader van een succesvolle reïntegratie na een eerdere open hart operatie Peter te verschalken.
In de tweede wedstrijd wachtte ons de kampioen van vorig jaar Vriendenschaar met Raymond en Fred. Peter legde Raymond het vuur na aan de schenen, maar zonk in de loop van de 4e en 5e game weg in het moeras van de verdedigingskunsten van zijn tegenstander. Fred was voor ons allebei niet al te moeilijk en het dubbel ging andermaal prima. Het werd jammer genoeg geen 4-1 winst omdat Chris zich als een willoos lam ter slachting liet leiden tegen Raymond.
Na wat wij zien als de twee moeilijkste tegenstanders staat TOV 3 ongeslagen bovenaan.
In nood door die Okker-noot!
Wat Okker ons heeft aangedaan raakt kant nog walnoot….
Ik ga je dat uitleggen.
Wij, Martin en ik van TOV 7 speelden vorig seizoen in de 7e klasse, waar wij thuis horen en ook redelijk gepresteerd hebben, getuige het feit dat wij daar tweede zijn geworden.
In dat seizoen is Okker een paar keer ingevallen en hij heeft toen zódanig gepresteerd dat zijn persoonlijk gemiddelde tot mega grote hoogte is gestegen. (Dat was ook de reden dat hij door de NTTB op de transferlijst van het nationale herenteam werd geplaatst en daar ook al vreselijk heeft huisgehouden!).
Nu zal het mij worst zijn wat hij persoonlijk presteert, maar door een andere rekenmethode van de Bond, (ja, rekenen kunnen ze daar!) is zijn prestatie versmolten met de ook al meer dan verdienstelijke resultaten van Martin en mij, met als gevolg dat ons teamgemiddelde de norm is geworden wat betreft de klasse waarin wij dienen uit te komen en niet meer de individuele prestaties.
Ben je er nog?
En ja, je raadt het al: wij zijn zonder fatsoenlijk overleg met het Bondsbestuur dientengevolge zo maar gepromoveerd naar de 6e klasse!
Er loopt inmiddels een kort geding dat wij hebben aangespannen tegen de NTTB over deze kwestie, maar vooralsnog spelen we dus ‘gewoon’ in de 6e klasse.
Zo ook gisteren, toen wij uit tegen Docos moesten aantreden.
Onze tegenstanders hadden veel thuispubliek op de tribunes zitten en wij troffen daarentegen helaas niemand van onze supporters aan…
Dat werd dus wel effe een dingetje.
Bij het inslaan met mijn eerste tegenstander had ik al snel door dat ik na de wedstrijd geen tijd hoefde te reserveren om handtekeningen uit te delen aan de tribune.
Ik ging er dan ook af met 0-3.
Martin verloor zijn eerste single met 3-1 en het dubbel moesten we ook helaas prijsgeven, zij het redelijk eervol in een vijfsetter.
Maar vechtsporter als hij is wint Martin zijn tweede single in 5 sets, een heuse prestatie! Wel weer jammer dan dat hij - ondanks het koude weer - na afloop naast zijn schoenen liep richting de auto. Het wordt mijn project dit seizoen om hem dat af te leren. Ik doe dat echter wel uiterst subtiel vanwege zijn eerder gemelde vechtsport verleden
De eindstand is tenslotte 1-4 geworden en wegens tijdgebrek is er nu helaas geen ruimte meer om weer te geven hoe mijn tweede single is verlopen, waarvoor excuses…
Het biertje na afloop was prima, totdat de aap uit de mouw kwam: de heren tegenstanders kwamen - wellicht van wege het omgekeerde van wat Okker Martin en mij heeft aangedaan - uit de vijfde klasse!
Zonder afscheid te nemen hebben wij ons biertje laten staan en zijn het clubhuis uit gesneld met in ons achterhoofd de gedachte dat wij – gezien dit nieuwe feit - helemaal niet zo slecht waren.
Los van het kortgeding is onze bombrief naar de NTTB is inmiddels verzonden.
Oh ja, Okker, toch bedankt!
Dick Verbeek
Wat Okker ons heeft aangedaan raakt kant nog walnoot….
Ik ga je dat uitleggen.
Wij, Martin en ik van TOV 7 speelden vorig seizoen in de 7e klasse, waar wij thuis horen en ook redelijk gepresteerd hebben, getuige het feit dat wij daar tweede zijn geworden.
In dat seizoen is Okker een paar keer ingevallen en hij heeft toen zódanig gepresteerd dat zijn persoonlijk gemiddelde tot mega grote hoogte is gestegen. (Dat was ook de reden dat hij door de NTTB op de transferlijst van het nationale herenteam werd geplaatst en daar ook al vreselijk heeft huisgehouden!).
Nu zal het mij worst zijn wat hij persoonlijk presteert, maar door een andere rekenmethode van de Bond, (ja, rekenen kunnen ze daar!) is zijn prestatie versmolten met de ook al meer dan verdienstelijke resultaten van Martin en mij, met als gevolg dat ons teamgemiddelde de norm is geworden wat betreft de klasse waarin wij dienen uit te komen en niet meer de individuele prestaties.
Ben je er nog?
En ja, je raadt het al: wij zijn zonder fatsoenlijk overleg met het Bondsbestuur dientengevolge zo maar gepromoveerd naar de 6e klasse!
Er loopt inmiddels een kort geding dat wij hebben aangespannen tegen de NTTB over deze kwestie, maar vooralsnog spelen we dus ‘gewoon’ in de 6e klasse.
Zo ook gisteren, toen wij uit tegen Docos moesten aantreden.
Onze tegenstanders hadden veel thuispubliek op de tribunes zitten en wij troffen daarentegen helaas niemand van onze supporters aan…
Dat werd dus wel effe een dingetje.
Bij het inslaan met mijn eerste tegenstander had ik al snel door dat ik na de wedstrijd geen tijd hoefde te reserveren om handtekeningen uit te delen aan de tribune.
Ik ging er dan ook af met 0-3.
Martin verloor zijn eerste single met 3-1 en het dubbel moesten we ook helaas prijsgeven, zij het redelijk eervol in een vijfsetter.
Maar vechtsporter als hij is wint Martin zijn tweede single in 5 sets, een heuse prestatie! Wel weer jammer dan dat hij - ondanks het koude weer - na afloop naast zijn schoenen liep richting de auto. Het wordt mijn project dit seizoen om hem dat af te leren. Ik doe dat echter wel uiterst subtiel vanwege zijn eerder gemelde vechtsport verleden
De eindstand is tenslotte 1-4 geworden en wegens tijdgebrek is er nu helaas geen ruimte meer om weer te geven hoe mijn tweede single is verlopen, waarvoor excuses…
Het biertje na afloop was prima, totdat de aap uit de mouw kwam: de heren tegenstanders kwamen - wellicht van wege het omgekeerde van wat Okker Martin en mij heeft aangedaan - uit de vijfde klasse!
Zonder afscheid te nemen hebben wij ons biertje laten staan en zijn het clubhuis uit gesneld met in ons achterhoofd de gedachte dat wij – gezien dit nieuwe feit - helemaal niet zo slecht waren.
Los van het kortgeding is onze bombrief naar de NTTB is inmiddels verzonden.
Oh ja, Okker, toch bedankt!
Dick Verbeek