540 berichten.
Wij dus vrijdagavond naar Oegstgeest want onze wedstrijd tegen Pecos 1 was op verzoek van de tegenstander verplaatst van 11 maart naar 11 februari.
Komen we daar is het pand volledig verlaten en de deur op slot. Het was vijf voor acht dus we dachten: ze komen nog wel. We stonden voor de deur waar een ijzige wind het kapsel, van onze nog maar spaarzaam aanwezige haren, volledig verwoestte en onze stemming deed dalen tot de heersende temperatuur… onder nul dus.
Net toen we dachten we gaan maar in de auto afwachten verscheen een jongeman die al even verbaasd bleek over het gesloten zijn van de Pecos-zaal. Het was een van onze tegenstanders. Na enig bellen meldde hij dat hij de sleutel ergens zou ophalen en over 10 minuten terug zou zijn
Wij besloten om het maar in de auto af te wachten en inderdaad verscheen hij mét zijn kompaan en werd ze zaal ontsloten. Ik dacht nog dat het verbazend was voor zo’n grote vereniging hoewel ik later zag dat zij een ledental hebben van 45, veel minder dan ik dacht. Het komt waarschijnlijk omdat ze altijd in de hoogste klassen van het tafeltennis vertegenwoordigd zijn.
Enfin, nu even over de wedstrijd zelf. Het was een spannende ontmoeting. Twee jonge knapen tegen twee oude noordwijkse knarren in een verder koude en lege zaal.
Ik begon tegen David gewonnen in 5 games, maar steeds met minimaal verschil. Toen Arnold tegen Storm, die bleek de sterkste speler van het Pecos-team te zijn. In 4 games ging de winst naar Pecos. Het volgende dubbel ging weer als van ouds, na verlies in de eerste game (13-11) kwamen we op stoom en wonnen steeds makkelijker de volgende 3 games. Stand 1-2 in ons voordeel.
Helaas gingen de 2 laatste partijen verloren maar wel in een 5 gamer van Arnold en ik beet na 4 games in het stof (laatste game 14-12)
Ondanks de aanvankelijk koude hebben we lekker gespeeld en waren de twee jonge tegenstanders beiden sympathiek.
Komen we daar is het pand volledig verlaten en de deur op slot. Het was vijf voor acht dus we dachten: ze komen nog wel. We stonden voor de deur waar een ijzige wind het kapsel, van onze nog maar spaarzaam aanwezige haren, volledig verwoestte en onze stemming deed dalen tot de heersende temperatuur… onder nul dus.
Net toen we dachten we gaan maar in de auto afwachten verscheen een jongeman die al even verbaasd bleek over het gesloten zijn van de Pecos-zaal. Het was een van onze tegenstanders. Na enig bellen meldde hij dat hij de sleutel ergens zou ophalen en over 10 minuten terug zou zijn
Wij besloten om het maar in de auto af te wachten en inderdaad verscheen hij mét zijn kompaan en werd ze zaal ontsloten. Ik dacht nog dat het verbazend was voor zo’n grote vereniging hoewel ik later zag dat zij een ledental hebben van 45, veel minder dan ik dacht. Het komt waarschijnlijk omdat ze altijd in de hoogste klassen van het tafeltennis vertegenwoordigd zijn.
Enfin, nu even over de wedstrijd zelf. Het was een spannende ontmoeting. Twee jonge knapen tegen twee oude noordwijkse knarren in een verder koude en lege zaal.
Ik begon tegen David gewonnen in 5 games, maar steeds met minimaal verschil. Toen Arnold tegen Storm, die bleek de sterkste speler van het Pecos-team te zijn. In 4 games ging de winst naar Pecos. Het volgende dubbel ging weer als van ouds, na verlies in de eerste game (13-11) kwamen we op stoom en wonnen steeds makkelijker de volgende 3 games. Stand 1-2 in ons voordeel.
Helaas gingen de 2 laatste partijen verloren maar wel in een 5 gamer van Arnold en ik beet na 4 games in het stof (laatste game 14-12)
Ondanks de aanvankelijk koude hebben we lekker gespeeld en waren de twee jonge tegenstanders beiden sympathiek.
In Memoriam Ruud Alkemade (oud lid en 75 jaar)
Afgelopen week bereikte mij het droevige bericht dat mijn oud team genoot Ruud Alkemade op 75 jarige leeftijd is overleden. In de jaren 60 en 70 vormde hij samen met Peter Turk en Ted van der Ploeg het eerste team, dat in 1967 promoveerde naar de Hoofdklasse. Ruud was een aanval ingestelde speler. Hij is daarom dan ook diverse keren Noordwijks en clubkampioen geweest. Jammer dat hij de laatste 4 jaar van zijn leven de ziekte van Alzheimer had en bijna niet meer aanspreekbaar was. Mijn echtgenote en ik wensen zijn vrouw Liesbeth, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte toe bij dit grote verdriet
Ted van der Ploeg.
Afgelopen week bereikte mij het droevige bericht dat mijn oud team genoot Ruud Alkemade op 75 jarige leeftijd is overleden. In de jaren 60 en 70 vormde hij samen met Peter Turk en Ted van der Ploeg het eerste team, dat in 1967 promoveerde naar de Hoofdklasse. Ruud was een aanval ingestelde speler. Hij is daarom dan ook diverse keren Noordwijks en clubkampioen geweest. Jammer dat hij de laatste 4 jaar van zijn leven de ziekte van Alzheimer had en bijna niet meer aanspreekbaar was. Mijn echtgenote en ik wensen zijn vrouw Liesbeth, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte toe bij dit grote verdriet
Ted van der Ploeg.
En niet te vergeten Maaike zelf natuurlijk!
Vandaag was de grote schoonmaak van onze accommodatie. En met recht was het GROTE SCHOONMAAK want het was ontzettend stoffig en vuil in de zaal. Met 9 man/vrouw is deze mega klus in één dag geklaard. Professioneel aangepakt met rolsteiger om plafond en wanden van alle spinrag en stof te ontdoen. Alle stoelen, tafels en schermen zijn schoongemaakt en de kleedkamers en de kantine/keuken zijn goed onderhanden genomen. Dus alle leden kunnen weer genieten van tafeltennis in een schone zaal!
Bij deze dus hartelijk dank aan Nellie, Heleen, Lydia, Marijke, Ton, Rob, Jan en Chris!
Bij deze dus hartelijk dank aan Nellie, Heleen, Lydia, Marijke, Ton, Rob, Jan en Chris!
Met Chantal onderweg naar Combat in Bleiswijk de persco beluisterd. Geen goed nieuws al was dat niet onverwacht. De competitie is dit seizoen net op tijd afgerond, blijkt. En bij Combat waren we nog net op tijd voor een bakkie koffie. Volgens de brief op de bar werd er strikt gecontroleerd op het corona toegangsbewijs. Niet dus. Kennelijk een dorpje met eigen regels.
Tegen de beste speler van de aanstaande kampioen (nog 1 punt) trok Chantal meteen van leer en won de eerste game. Wim zag dat hij het met contra spelen tegen haar niet ging redden en tapte rap uit een ander vaatje. Met succes. Chris won van Igram maar was met zijn beperkte spel kansloos tegen Wim met zijn batje van 20 euro. Je had die 5 weken toch kunnen gebruiken om kort te leren serveren! Chantal had kansen tegen Igram maar liet deze liggen. Ons dubbel was beter dan tegen Doing maar niet goed genoeg. Kortom, 4 - 1 verlies. En voor de terugweg was het goed dat ik regenbanden gemonteerd had. En nu maar hopen dat we de voorjaarscompetitie kunnen spelen.
Tegen de beste speler van de aanstaande kampioen (nog 1 punt) trok Chantal meteen van leer en won de eerste game. Wim zag dat hij het met contra spelen tegen haar niet ging redden en tapte rap uit een ander vaatje. Met succes. Chris won van Igram maar was met zijn beperkte spel kansloos tegen Wim met zijn batje van 20 euro. Je had die 5 weken toch kunnen gebruiken om kort te leren serveren! Chantal had kansen tegen Igram maar liet deze liggen. Ons dubbel was beter dan tegen Doing maar niet goed genoeg. Kortom, 4 - 1 verlies. En voor de terugweg was het goed dat ik regenbanden gemonteerd had. En nu maar hopen dat we de voorjaarscompetitie kunnen spelen.
afgelopen dinsdag moest team 1 trio aantreden voor de laatste wedstrijd dit seizoen tegen DOCOS leiden.Chantal moest verstek laten gaan door een verkoudheidje ( GEEN CORONA bleek na test ) dus bestond het team dit keer uit Maaike, Rob en Ary.
Ary trapte af en verloor helaas in vieren van de hoogst genoteerde speler in onze poule.
Daarna Rob en won zowaar op zijn algemeen bekende stoicijnse manier in vijven.
Maaike volgde niet Rob maar Ary zijn voorbeeld en verloor ook in vieren.
Daarna gingen de dubbel en Ary en Maaike hun tweede partij ook naar DOCOS maar kon Rob gelukkig op zijn algemeen bekende stoicijnse manier wel een punt pakken : 5-2.
We konden dus nog steeds gelijk spelen, gebeurde niet, alleen Ary wist zijn laatste enkel te winnen: 7-3.
Al met al heeft team 1 best een goed seizoen gedraaid met een fraaie middenmoot plaats.
Gisterenavond gehoord dat we weer beperkt worden in het sporten,
heel vervelend maar belangrijker : BLIJF GEZOND !!
Ary trapte af en verloor helaas in vieren van de hoogst genoteerde speler in onze poule.
Daarna Rob en won zowaar op zijn algemeen bekende stoicijnse manier in vijven.
Maaike volgde niet Rob maar Ary zijn voorbeeld en verloor ook in vieren.
Daarna gingen de dubbel en Ary en Maaike hun tweede partij ook naar DOCOS maar kon Rob gelukkig op zijn algemeen bekende stoicijnse manier wel een punt pakken : 5-2.
We konden dus nog steeds gelijk spelen, gebeurde niet, alleen Ary wist zijn laatste enkel te winnen: 7-3.
Al met al heeft team 1 best een goed seizoen gedraaid met een fraaie middenmoot plaats.
Gisterenavond gehoord dat we weer beperkt worden in het sporten,
heel vervelend maar belangrijker : BLIJF GEZOND !!
Afgelopen dinsdag speelden Jan en ik tegen onze concurrenten voor de laatste plaats in klasse 3H, Bas en Roan van Doing. De avond werd gekleurd door het tegelijkertijd gespeelde titanengevecht tussen Nederland en Noorwegen in de Kuip en het verwoede streven van het naast ons spelende team 4 om de wedstrijd tegen kampioen Rijnsoever zo snel mogelijk af te ronden om thuis lekker op de bank te genieten van een boeiende voetbalwedstrijd met een liefst alcoholische versnapering.
Rijnsoever vond het nodig de bezoekersregel te omzeilen door drie jeugdige supporters aan te merken als coaches. De corona hopman van TOV trapte daar natuurlijk niet in en stuurde hen weg.
En dan nu het sportieve gedeelte. Na 15 games stond het 3-0 voor Doing. Dat had anders gekund en gemoeten, maar het leek alsof Doing het thuisvoordeel had met talloze rand- en netballen. Je kunt ook zeggen dat zij er scherper op zaten dan Jan en Chris. Jan won nog van Roan en Chris dolf voor het eerst in jaren kansloos het onderspit tegen Bas.
Het grootste deel van de tweede helft konden we tenslotte nog bekijken, ons afvragend of er nog een BOA langs zou komen. Die kwam niet, net zo min als die leuke wedstrijd. En dan ook nog eens geen biertje om de avond af te ronden. Jammer!
PS De Noorse coach had natuurlijk gelijk met zijn strijdplan. Toen ze er in de laatste 10 minuten eindelijk voor gingen, werden ze geslacht.
Rijnsoever vond het nodig de bezoekersregel te omzeilen door drie jeugdige supporters aan te merken als coaches. De corona hopman van TOV trapte daar natuurlijk niet in en stuurde hen weg.
En dan nu het sportieve gedeelte. Na 15 games stond het 3-0 voor Doing. Dat had anders gekund en gemoeten, maar het leek alsof Doing het thuisvoordeel had met talloze rand- en netballen. Je kunt ook zeggen dat zij er scherper op zaten dan Jan en Chris. Jan won nog van Roan en Chris dolf voor het eerst in jaren kansloos het onderspit tegen Bas.
Het grootste deel van de tweede helft konden we tenslotte nog bekijken, ons afvragend of er nog een BOA langs zou komen. Die kwam niet, net zo min als die leuke wedstrijd. En dan ook nog eens geen biertje om de avond af te ronden. Jammer!
PS De Noorse coach had natuurlijk gelijk met zijn strijdplan. Toen ze er in de laatste 10 minuten eindelijk voor gingen, werden ze geslacht.
Chris en invaller Ruud mochten aantreden tegen Smash uit Schoonhoven. Zij zagen ons kennelijk als een zeer serieus te nemen tegenstander en hadden uit de binnenlanden achter S. John meegenomen. Hij is in het bezit is van bijzonder wapentuig, super defence en lange noppen - die kennelijk niet zo lang meer zijn als vroeger. Qua uitstraling had hij goed gepast tussen degenen die in Deliverance Burt Reynolds en consorten lastigvallen. Voor Ruud en mij een kansloze exercitie dus. Gelukkig had Hidde zijn dag niet, 2 keer verlies. Het dubbel werd beslist op materiaal en techniek dus niet in ons voordeel. Met een 2-3 uitslag toch weer twee punten in de tas.
En ja Dick, prikken werkt, en in combinatie met de QR code is het ook nog eens veilig. Je ziet het bij Peter, krachtdadig spinnen is gevaarlijk en kan leiden tot een afgescheurde biceps!
En ja Dick, prikken werkt, en in combinatie met de QR code is het ook nog eens veilig. Je ziet het bij Peter, krachtdadig spinnen is gevaarlijk en kan leiden tot een afgescheurde biceps!
Vrijdagavond op weg naar TOV, zie ik tot mijn verbazing dat de hindernisbaan bij de kerk er niet meer is... mogelijk vanwege concurrentie bootcamp...?
Hierdoor ruim op tijd in de kantine, waar zowel het uit team als mijn teamleden al aanwezig waren.
Corona app checken, koffie (even wachten op de jeugd), inspelen, en dan 20:30 beginnen met de eerste wedstrijd.
6 games laten stond het al 2-0 voor TOV! Dit is erg uitzonderlijk want TOV1 speelt normaal graag 5 games wedstrijden. Gelukkig kwam Arie onze fanatieke fan (wanneer hij zelf niet hoeft te spelen) ons supporten. Hierdoor wist Maaike gelijk weer wat haar te doen stond. Ze won haar 1ste wedstrijd gewoon netjes in 5 games.
De dubbel en daarop volgende wedstrijd, gingen gek genoeg weer beide in 3 games naar TOV. Chantal had Arie waarschijnlijk nog niet gezien... een andere reden kan ik niet bedenken.
Rob deed in zijn 2de wedstrijd wel wat hij moest doen en won in 5 games. Hierdoor stond het zo waar alweer 6-0 voor TOV!
Maaike begon aan haar 2e partij, waarin Arie(Ja, de fanatieke fan) halverwege vertrok... helaas had Maaike dit niet gezien en speelde ze haar wedstrijd toch in 5 games, waarin ze de laatste game helaas nipt verloor.
Van de laatste 3 wedstrijden gingen er 2 naar TOV (1 in 4 games en 1 in 3 games) en 1 punt ging nog naar Sassem (in 4 games), waardoor Sassem3 toch nog met 2 punten op zak weer terug huiswaarts konden.
Hun kampioensambities waren eind van de avond helaas wel wat waziger geworden.
Hierdoor ruim op tijd in de kantine, waar zowel het uit team als mijn teamleden al aanwezig waren.
Corona app checken, koffie (even wachten op de jeugd), inspelen, en dan 20:30 beginnen met de eerste wedstrijd.
6 games laten stond het al 2-0 voor TOV! Dit is erg uitzonderlijk want TOV1 speelt normaal graag 5 games wedstrijden. Gelukkig kwam Arie onze fanatieke fan (wanneer hij zelf niet hoeft te spelen) ons supporten. Hierdoor wist Maaike gelijk weer wat haar te doen stond. Ze won haar 1ste wedstrijd gewoon netjes in 5 games.
De dubbel en daarop volgende wedstrijd, gingen gek genoeg weer beide in 3 games naar TOV. Chantal had Arie waarschijnlijk nog niet gezien... een andere reden kan ik niet bedenken.
Rob deed in zijn 2de wedstrijd wel wat hij moest doen en won in 5 games. Hierdoor stond het zo waar alweer 6-0 voor TOV!
Maaike begon aan haar 2e partij, waarin Arie(Ja, de fanatieke fan) halverwege vertrok... helaas had Maaike dit niet gezien en speelde ze haar wedstrijd toch in 5 games, waarin ze de laatste game helaas nipt verloor.
Van de laatste 3 wedstrijden gingen er 2 naar TOV (1 in 4 games en 1 in 3 games) en 1 punt ging nog naar Sassem (in 4 games), waardoor Sassem3 toch nog met 2 punten op zak weer terug huiswaarts konden.
Hun kampioensambities waren eind van de avond helaas wel wat waziger geworden.
Jeetje, het werkt!
Afgelopen dinsdag mocht ik met Arnold Sr. aantreden voor een thuiswedstrijd tegen De Treffers. Dus spoedde ik mij die avond ‘tegen achten’ opgetogen naar ons clubhuis, alwaar ik buiten reeds aangenaam werd verrast door het feit dat het aanpalende godshuis weer veranderd was van een tentenkamp in een stenen tempel. Het laveren tussen steigerdelen en doeken was eindelijk verleden tijd! Er bekroop mij zelfs een euforisch gevoel van vrijheid, dat helaas maar enkele seconden zou duren.…
Zelfverzekerd als ik (wellicht ten onrechte) ben wat betreft mijn sportieve resultaten die ik die avond weer van plan was echt een keer waar te maken, zwaaide ik enthousiast de deur van de kantine open, alwaar mijn voorzitter mij met een brede grijns begroette. Alhoewel dat al enigszins ongemakkelijk voelde had ik nog niet door waar de kneep zat. Totdat hij op een Duitse bevelende wijze en op zeer luide toon vroeg naar mijn QR-code. En ik had echt geen idee wat ik verkeerd zou hebben gedaan, laat staan dat ik wist wat een QR-code inhield. Hij riep mij nog toe dat hij mij wilde ‘scannen’ en even kwam toen weer die traumatische ervaring boven van enkele jaren geleden in het LUMC, met dit verschil dat die lieve ogen van die mooie verpleegster mij direct weer op mijn gemak stelden. Ik denk nog veel aan haar.
‘Smartphone!’ klonk het luid door de nog lege kantine en pas toen drong het tot mij door dat hij wilde weten of ik een ‘Wappie’ was of een ‘Spuiten en Slikken’ type.
Vervolgens zocht zijn smartphone contactloos contact (ja, ècht waar: dat bestaat!) met mijn smartphone.
Geen idee waar dat goed voor was maar nadat hij mij had uitgemaakt voor ‘groene vink’, mocht ik mij naar de arena met de groene tafels begeven. Misschien was het scheldwoord ‘groene vink’ een knipoog naar het feit dat ik achter de groene tafel regelmatig het lawaai produceer als van een vink die zijn territorium beschermt. Mocht dat zo zijn, dan ontgaat mij ten ene male de humor daarvan.
Enigszins bekomen van deze ophef is het nog vermeldenswaard dat Arnold en ik - met uitzondering van het dubbel - alles gewonnen hebben.
Wellicht nog interessant kan zijn dat ik in mijn tweede single de eerste twee games nogal dik verloor. Maar dankzij de coaching van zowel Nestor Arnold als Major Tom (ja die!) wist ik door af en toe ook mee te gaan prikken (wat voor mij voelt als een taakstraf bij de plantsoenendienst) de resterende drie games te winnen.
Wat ik daaruit geleerd heb is dat ik mijn - tot ver in het district geroemde - fenomenale strakke spel met die flitsende returns en haast supersonische smashes meer moet larderen met ‘geprik’.
Kortom: Jeetje, het werkt!
Dick Verbeek
Afgelopen dinsdag mocht ik met Arnold Sr. aantreden voor een thuiswedstrijd tegen De Treffers. Dus spoedde ik mij die avond ‘tegen achten’ opgetogen naar ons clubhuis, alwaar ik buiten reeds aangenaam werd verrast door het feit dat het aanpalende godshuis weer veranderd was van een tentenkamp in een stenen tempel. Het laveren tussen steigerdelen en doeken was eindelijk verleden tijd! Er bekroop mij zelfs een euforisch gevoel van vrijheid, dat helaas maar enkele seconden zou duren.…
Zelfverzekerd als ik (wellicht ten onrechte) ben wat betreft mijn sportieve resultaten die ik die avond weer van plan was echt een keer waar te maken, zwaaide ik enthousiast de deur van de kantine open, alwaar mijn voorzitter mij met een brede grijns begroette. Alhoewel dat al enigszins ongemakkelijk voelde had ik nog niet door waar de kneep zat. Totdat hij op een Duitse bevelende wijze en op zeer luide toon vroeg naar mijn QR-code. En ik had echt geen idee wat ik verkeerd zou hebben gedaan, laat staan dat ik wist wat een QR-code inhield. Hij riep mij nog toe dat hij mij wilde ‘scannen’ en even kwam toen weer die traumatische ervaring boven van enkele jaren geleden in het LUMC, met dit verschil dat die lieve ogen van die mooie verpleegster mij direct weer op mijn gemak stelden. Ik denk nog veel aan haar.
‘Smartphone!’ klonk het luid door de nog lege kantine en pas toen drong het tot mij door dat hij wilde weten of ik een ‘Wappie’ was of een ‘Spuiten en Slikken’ type.
Vervolgens zocht zijn smartphone contactloos contact (ja, ècht waar: dat bestaat!) met mijn smartphone.
Geen idee waar dat goed voor was maar nadat hij mij had uitgemaakt voor ‘groene vink’, mocht ik mij naar de arena met de groene tafels begeven. Misschien was het scheldwoord ‘groene vink’ een knipoog naar het feit dat ik achter de groene tafel regelmatig het lawaai produceer als van een vink die zijn territorium beschermt. Mocht dat zo zijn, dan ontgaat mij ten ene male de humor daarvan.
Enigszins bekomen van deze ophef is het nog vermeldenswaard dat Arnold en ik - met uitzondering van het dubbel - alles gewonnen hebben.
Wellicht nog interessant kan zijn dat ik in mijn tweede single de eerste twee games nogal dik verloor. Maar dankzij de coaching van zowel Nestor Arnold als Major Tom (ja die!) wist ik door af en toe ook mee te gaan prikken (wat voor mij voelt als een taakstraf bij de plantsoenendienst) de resterende drie games te winnen.
Wat ik daaruit geleerd heb is dat ik mijn - tot ver in het district geroemde - fenomenale strakke spel met die flitsende returns en haast supersonische smashes meer moet larderen met ‘geprik’.
Kortom: Jeetje, het werkt!
Dick Verbeek