491 berichten.
Heel erg leuk die toevoeging 'Historie van TOV' te lezen Tom!
Tja, en dan was je van plan een lollig wedstrijdverslag te schrijven. Zo'n verhaal van Kees beneemt je de lust. Goed. Wij moesten tegen ATTC 4, en Rob en Simon waren met boze plannen naar Noordwijk getogen. Rob had zelfs onze eerdere uitslagen van 10 jaar terug nog eens bekeken. Helaas. Peter en ik zijn net een paar jaar jonger en dat gaf misschien de doorslag. 5-0 winst en goed op weg.
Nou Kees dat is een heel verhaal!
Ik hoop dat je je op dit moment i.i.g. beter voelt.
Ik wens je veel voorspoed en hopelijk tot gauw!!
Gr..
Arnold
Ik hoop dat je je op dit moment i.i.g. beter voelt.
Ik wens je veel voorspoed en hopelijk tot gauw!!
Gr..
Arnold
Beste allemaal
Tijdje niets van mij laten horen sinds 16 jan. 2019.
Weer een tijdje in de pottebak gezeten.
Dat komt zo ik had last van slaap abneu zonder dat ik dat wist'
Maar door de medicijnen die ik gebruikte van wegen mijn hart
Werd dit sterk verergerd dus stond ik midden in de nacht
naar adem te happen en dacht dat ik zou stikken.
Toen dat zich meerdere keren ging herhalen en in plaats van een keer
in de paar weken, werd een paar keer per week. Ik snapte er helemaal niets meer van. Wat was dit nou weer. En ik ging het circuit
weer in.Huisarts ziekenhuis test hier en test je daar naar de longarts
Kreeg na verschillende testen daar long inhoud blaas kracht enz.enz.
Alles was zover in orde. Toen kreeg ik een kastje mee met allerlei
stikkers op mijn bast geplakt en moet daar een nacht mee slapen'
De uit komst was spectaculair ik stopte per nacht vele keren met ademen en bouwde zo een zuurstof schuld op van 85%. Daar werd ik dan gelukkig wakker van en stond dan een half uur naar adem te happen.
Had dan nog maar 15% zuurstof in mijn lijf en dat is heel slecht voor je hart en voor je hersens. Daar zijn geen pillen voor. Daar om slaap ik nu met een beademings masker. Ik lijk nu wel een straaljager piloot
als ik ga slapen. Maar ik zit er aan voor de rest van mijn leven dus doordouwen maar. Ik kon en kan merken aan mijn korte termijn geheugen en mijn concentratie dat dat behoorlijk achteruit gegaan was, komt langzaam weer wat terug maar wat stuk is blijft stuk.
Ik had dat hele gedoe al een paar keer aangekaart bij de gesprekken
met hart chirurg maar daar nooit respons op gehad. En toen ik hem met het abneu verhaal confronteerde en daarbij wees op het medicijn gebruik. Dat daar de oorzaak lag bij het verergeren van de kwaal.Zei de man dat hij dat wel na zou kijken. Toen gebeurde er iets waar ik niet op gerekend had en hij ook niet. Normaal heb ik een kort lontje maar toen had ik helemaal geen lontje.Ik gaf een dreun op het bureau en vroeg hem op zeer luide toon of hij helemaal van de pot gerukt was.Gloeiende gloeiende hij ging nu onmiddelijk de medicijnen veranderen en anders zou ik hem een ademnood bezorgen. IK had opgezocht op internet dat de medicijnen althans 2
daarvan die bijwerking konden hebben.Dit heb ik eerst nagevraagd bij de longarts. Dus als die eikel een beetje beter naar mijn klachten geluisterd en niet de hele tijd op zijn pc had zitten rommelen tijdens onze gesprekken was dit helemaal niet nodig geweest. Toen ging hij over op een hele andere toon en vroeg mij dreigend of hij de bewaking moest bellen. Graag zei ik dan gaan we dit tot op de bodem uitzoeken. Maar dan kon hij eerst maar zijn collega de longarts bellen zei ik. Dat heeft hij gedaan en toen zonder verder commentaar de\
medicijnen lijst verandert. Ik heb hem toen bedankt voor zowat niks
en hem gezegd dat ik verder niet meer van zijn diensten gebruik
wilde maken.Netjes toch van mijn kant. Daarna werd kreeg ik een oproep voor een gesprek met een of andere hotemetoot dat werd een raar gesprek. De mvr. vroeg onder anderen of ik het leven nog leuk vond. Dat vond ik nog een goede vraag. Nee zei ik leg eens uit zei
de loog .Nou het begon met het stoppen met roken de eerste verslaving afgelopen.Toe mocht je niet meer staande plassen.
En dat gaat niet zomaar als je 55 jaar het staande doet en je gaat van de een op de andere dag zitten. Krijg je een raar fenomeen, hij denkt
heee we zitten dus moeten we poepen maar dat was niet de bedoeling kijk en daar raakt tie van in de de war moet tie wel plassen
of niet en daar krijg je aambeien van. De loog kijkt mij nu een beetje glazig aan ok nog meer ja zeker. Punt 3 we moeten onze vrouwelijke
zorgzame kant laten zien ja zo worden we allemaal watjes. ook niet
goed punt 4 minder vlees eten wie verzint dat nu weer drie keer in de
week groenvoer En punt 5 niet meer achter de vrouwen aan dat is voor mij de minst moeilijke want ik haal ze toch niet meer in.
Zo blijft er natuurlijk niets van onze mannelijkheid over en gaat de
samenleving teloor. Na dit verhelderend gesprek heeft de loog
mij vriendelijk bedankt en liep wankelend de kamer uit.
Heb daarna nooit meer iets vernomen van deze tak van heling.
Zijn er nog vragen onder jullie dan hoop ik gouw weer in de kantine
deze te beantwoorden tot ziens kees
Tijdje niets van mij laten horen sinds 16 jan. 2019.
Weer een tijdje in de pottebak gezeten.
Dat komt zo ik had last van slaap abneu zonder dat ik dat wist'
Maar door de medicijnen die ik gebruikte van wegen mijn hart
Werd dit sterk verergerd dus stond ik midden in de nacht
naar adem te happen en dacht dat ik zou stikken.
Toen dat zich meerdere keren ging herhalen en in plaats van een keer
in de paar weken, werd een paar keer per week. Ik snapte er helemaal niets meer van. Wat was dit nou weer. En ik ging het circuit
weer in.Huisarts ziekenhuis test hier en test je daar naar de longarts
Kreeg na verschillende testen daar long inhoud blaas kracht enz.enz.
Alles was zover in orde. Toen kreeg ik een kastje mee met allerlei
stikkers op mijn bast geplakt en moet daar een nacht mee slapen'
De uit komst was spectaculair ik stopte per nacht vele keren met ademen en bouwde zo een zuurstof schuld op van 85%. Daar werd ik dan gelukkig wakker van en stond dan een half uur naar adem te happen.
Had dan nog maar 15% zuurstof in mijn lijf en dat is heel slecht voor je hart en voor je hersens. Daar zijn geen pillen voor. Daar om slaap ik nu met een beademings masker. Ik lijk nu wel een straaljager piloot
als ik ga slapen. Maar ik zit er aan voor de rest van mijn leven dus doordouwen maar. Ik kon en kan merken aan mijn korte termijn geheugen en mijn concentratie dat dat behoorlijk achteruit gegaan was, komt langzaam weer wat terug maar wat stuk is blijft stuk.
Ik had dat hele gedoe al een paar keer aangekaart bij de gesprekken
met hart chirurg maar daar nooit respons op gehad. En toen ik hem met het abneu verhaal confronteerde en daarbij wees op het medicijn gebruik. Dat daar de oorzaak lag bij het verergeren van de kwaal.Zei de man dat hij dat wel na zou kijken. Toen gebeurde er iets waar ik niet op gerekend had en hij ook niet. Normaal heb ik een kort lontje maar toen had ik helemaal geen lontje.Ik gaf een dreun op het bureau en vroeg hem op zeer luide toon of hij helemaal van de pot gerukt was.Gloeiende gloeiende hij ging nu onmiddelijk de medicijnen veranderen en anders zou ik hem een ademnood bezorgen. IK had opgezocht op internet dat de medicijnen althans 2
daarvan die bijwerking konden hebben.Dit heb ik eerst nagevraagd bij de longarts. Dus als die eikel een beetje beter naar mijn klachten geluisterd en niet de hele tijd op zijn pc had zitten rommelen tijdens onze gesprekken was dit helemaal niet nodig geweest. Toen ging hij over op een hele andere toon en vroeg mij dreigend of hij de bewaking moest bellen. Graag zei ik dan gaan we dit tot op de bodem uitzoeken. Maar dan kon hij eerst maar zijn collega de longarts bellen zei ik. Dat heeft hij gedaan en toen zonder verder commentaar de\
medicijnen lijst verandert. Ik heb hem toen bedankt voor zowat niks
en hem gezegd dat ik verder niet meer van zijn diensten gebruik
wilde maken.Netjes toch van mijn kant. Daarna werd kreeg ik een oproep voor een gesprek met een of andere hotemetoot dat werd een raar gesprek. De mvr. vroeg onder anderen of ik het leven nog leuk vond. Dat vond ik nog een goede vraag. Nee zei ik leg eens uit zei
de loog .Nou het begon met het stoppen met roken de eerste verslaving afgelopen.Toe mocht je niet meer staande plassen.
En dat gaat niet zomaar als je 55 jaar het staande doet en je gaat van de een op de andere dag zitten. Krijg je een raar fenomeen, hij denkt
heee we zitten dus moeten we poepen maar dat was niet de bedoeling kijk en daar raakt tie van in de de war moet tie wel plassen
of niet en daar krijg je aambeien van. De loog kijkt mij nu een beetje glazig aan ok nog meer ja zeker. Punt 3 we moeten onze vrouwelijke
zorgzame kant laten zien ja zo worden we allemaal watjes. ook niet
goed punt 4 minder vlees eten wie verzint dat nu weer drie keer in de
week groenvoer En punt 5 niet meer achter de vrouwen aan dat is voor mij de minst moeilijke want ik haal ze toch niet meer in.
Zo blijft er natuurlijk niets van onze mannelijkheid over en gaat de
samenleving teloor. Na dit verhelderend gesprek heeft de loog
mij vriendelijk bedankt en liep wankelend de kamer uit.
Heb daarna nooit meer iets vernomen van deze tak van heling.
Zijn er nog vragen onder jullie dan hoop ik gouw weer in de kantine
deze te beantwoorden tot ziens kees
Hotelletje.
Dit voorjaar zitten er in onze poule twee pingpongverenigingen uit Gouda bij. Ik heb het laatst even opgezocht op de kaart en Gouda blijkt ergens tussen Leiden een Maastricht te liggen.
Dat wordt dan een hele kostbare zaak want om je goed voor te bereiden is acclimatiseren een eerste vereiste. En dan heb ik het nog niet eens over een hoogtestage die er voor moet zorgen dat je voldoende witte, rode, paarse en weet ik veel wat voor kleuren nog meer aan bloedlichaampjes gaat aanmaken.
Dus dat wordt dan een weekje ‘stelletje in een (leuk) hotelletje’! Nog wel effe thuis proberen uit te leggen natuurlijk…..
Van de week ga ik even om de tafel met onze gloednieuwe penningmeester om te overleggen of deze noodzakelijke kosten te declareren zijn. Een en ander is natuurlijk het gevolg van het feit dat wij zesdeklassers landelijk spelen, dus daar hoor je mij niet over.
Tot mijn grote vreugde heeft één team uit Gouda zich te elfder ure teruggetrokken, en dat verlicht de zaak natuurlijk weer enigszins.
Na het delen van deze frustratie is het is een verademing te ervaren dat als je uit moet spelen je niet verder hoeft te rijden dan naar een in de buurt gelegen dorp. Tot nu toe voelde Rijnsoever/Katwijk wel een beetje als een praatje bij de buren, al zijn die Katukkers wat moeilijker te verstaan dan mijn buren.
Deze keer mochten we uit spelen in Lisse bij Reflex. Sinds ik mee doe op het hoogste podium van de tafeltennissport heb ik Lisse nog nooit in mijn poule gehad, laat staan dat ik wist dat daar ook een vereniging zat.
Vanwege het feit dat ‘Vriendenkring Gouda’ zich - zoals gezegd - had teruggetrokken was dit onze eerste wedstrijd na de winterstop.
Omdat Caroline moest toeteren, stappen, schilderen, blazen, stampen, figuurzagen of weet ik veel, had zij Jaap, het derde lid van ons team, gevraagd om in te vallen.
Met ‘Jaap uit’ betekent doorgaans met winst weer huiswaarts, maar helaas ging dat in Lisse niet op!
Gezien het eindresultaat van 0-5 blijft het ‘een lastige’ om dan het wedstrijdformulier door te ‘appen’ aan Major Tom. Dit in de wetenschap dat zijn avond dan verder ook weer verpest is. Vandaag gooi ik bij hem de blauwe kopie van het wedstrijdformulier door de bus. Ik doe dat altijd uiterst behoedzaam, zodat hij de brievenbus niet hoort klepperen en dan aan de deur komt om mij ter verantwoording te roepen vanwege deze zoveelste wanprestatie.
Oh ja, Caroline, en nu niet denken dat de uitslag anders was geworden als jij er bij was geweest!
Dick Verbeek
Dit voorjaar zitten er in onze poule twee pingpongverenigingen uit Gouda bij. Ik heb het laatst even opgezocht op de kaart en Gouda blijkt ergens tussen Leiden een Maastricht te liggen.
Dat wordt dan een hele kostbare zaak want om je goed voor te bereiden is acclimatiseren een eerste vereiste. En dan heb ik het nog niet eens over een hoogtestage die er voor moet zorgen dat je voldoende witte, rode, paarse en weet ik veel wat voor kleuren nog meer aan bloedlichaampjes gaat aanmaken.
Dus dat wordt dan een weekje ‘stelletje in een (leuk) hotelletje’! Nog wel effe thuis proberen uit te leggen natuurlijk…..
Van de week ga ik even om de tafel met onze gloednieuwe penningmeester om te overleggen of deze noodzakelijke kosten te declareren zijn. Een en ander is natuurlijk het gevolg van het feit dat wij zesdeklassers landelijk spelen, dus daar hoor je mij niet over.
Tot mijn grote vreugde heeft één team uit Gouda zich te elfder ure teruggetrokken, en dat verlicht de zaak natuurlijk weer enigszins.
Na het delen van deze frustratie is het is een verademing te ervaren dat als je uit moet spelen je niet verder hoeft te rijden dan naar een in de buurt gelegen dorp. Tot nu toe voelde Rijnsoever/Katwijk wel een beetje als een praatje bij de buren, al zijn die Katukkers wat moeilijker te verstaan dan mijn buren.
Deze keer mochten we uit spelen in Lisse bij Reflex. Sinds ik mee doe op het hoogste podium van de tafeltennissport heb ik Lisse nog nooit in mijn poule gehad, laat staan dat ik wist dat daar ook een vereniging zat.
Vanwege het feit dat ‘Vriendenkring Gouda’ zich - zoals gezegd - had teruggetrokken was dit onze eerste wedstrijd na de winterstop.
Omdat Caroline moest toeteren, stappen, schilderen, blazen, stampen, figuurzagen of weet ik veel, had zij Jaap, het derde lid van ons team, gevraagd om in te vallen.
Met ‘Jaap uit’ betekent doorgaans met winst weer huiswaarts, maar helaas ging dat in Lisse niet op!
Gezien het eindresultaat van 0-5 blijft het ‘een lastige’ om dan het wedstrijdformulier door te ‘appen’ aan Major Tom. Dit in de wetenschap dat zijn avond dan verder ook weer verpest is. Vandaag gooi ik bij hem de blauwe kopie van het wedstrijdformulier door de bus. Ik doe dat altijd uiterst behoedzaam, zodat hij de brievenbus niet hoort klepperen en dan aan de deur komt om mij ter verantwoording te roepen vanwege deze zoveelste wanprestatie.
Oh ja, Caroline, en nu niet denken dat de uitslag anders was geworden als jij er bij was geweest!
Dick Verbeek
Gisteren speelden Peter en Chris tegen Erwin en Jasper van Reflex Lisse. Het werd moeiteloos 5-0. En het was de eerste keer dat we ervan beschuldigd werden te laag te zijn ingedeeld. Tot hun teleurstelling haalde Reflex slechts 1 game binnen. Vorig jaar 3e en nu pas 1 punt. Wij nu 8 en volgende week tegen ATTC, naar alle waarschijnlijkheid onze concurrent voor de eerste plaats.
Peter en Chris togen op vrijdag naar Leimuiden en dachten bij een 0-3 stand tegen de jeugdige - in onze ogen dan - Bram en Mike de buit binnen te hebben. Geen game hadden de jongelui. Helaas werd het anders. Chris verloor stug en soms spectaculair verdedigend tegen een kundig aanvallende Bram. Peter had dat beter gedaan door veel dichter bij de tafel te blijven. 17-15 in de 5e na enkele matchpoints. In de laatste partij liet Peter zich verschalken door Mike. Hij werd heel verdrietig van slecht licht en een trage tafel. Mike schoof beter en aanvallend lukte bij Peter steeds minder. Zo is de druk van het favoriet zijn eraf en gaan we dinsdag verder, thuis tegen Reflex. Zouden zij de oude Wildenbeest opstellen? We gaan het zien.
Na een kleine dertig jaar niet meer meegedaan te hebben met de clubkampioenschappen leek het me wel eens leuk om weer mee te doen.
Door Peter de Haas (die zeer goed op dreef was) werd ik letterlijk van de tafel getikt (zeer sterk aanvallend spel) Ingrid had nu nog niet veel moeite met me (ik hoop me nog wel het komende jaar te verbeteren)
Een mooie partij in de halve finale
was het tussen Michiel van der Klugt en Ingrid Hoek, geweldige backhand aanvallen van Michiel uit 2e en 3e lijn, en goed contra spel
van Ingrid, je kon merken dat ze goed op elkaar zijn ingespeeld.
De Finale tussen Peter de Haas en Michiel was ook een goede partij om te zien. Uit eindelijk werd Michiel de ware clubkampioen van dit jaar.
De kampioenschappen stonden weer onder leiding van Tom Braams,
die pools van 5 uit gekozen had , waarin de verschillen van speel sterkte van de spelers aardig waren verdeeld.
Met de vriendelijke groeten van Ted v.d. Ploeg
Door Peter de Haas (die zeer goed op dreef was) werd ik letterlijk van de tafel getikt (zeer sterk aanvallend spel) Ingrid had nu nog niet veel moeite met me (ik hoop me nog wel het komende jaar te verbeteren)
Een mooie partij in de halve finale
was het tussen Michiel van der Klugt en Ingrid Hoek, geweldige backhand aanvallen van Michiel uit 2e en 3e lijn, en goed contra spel
van Ingrid, je kon merken dat ze goed op elkaar zijn ingespeeld.
De Finale tussen Peter de Haas en Michiel was ook een goede partij om te zien. Uit eindelijk werd Michiel de ware clubkampioen van dit jaar.
De kampioenschappen stonden weer onder leiding van Tom Braams,
die pools van 5 uit gekozen had , waarin de verschillen van speel sterkte van de spelers aardig waren verdeeld.
Met de vriendelijke groeten van Ted v.d. Ploeg
Verrassende uitslag gisteravond bij de eerste ronde van de clubkampioenschappen. Leuk dat twee herintreders zich geplaatst hebben voor de volgende ronde.
Heel plezierig heb ik het snert toernooi ervaren op zaterdag 4 januari jl. Als gebruikelijk was de toernooi organisatie onder de goede leiding van Tom Braams. Na afloop konden we heerlijk genieten van de snert die op zorgvuldige wijze was klaar gemaakt door Arnold Geerlings Sr.
Het tafeltennissen zelf was voor mijzelf zeer spannend, ik had heel veel moeite met Arnold Sr. en Maaike doordat zij de bal zal mogelijk op de tafel hielden en dan onverwacht smashte Tegen Bert had ik op 30 nov. jl. in 2 games verloren, dus ik wist wat ik kon verwachten in de finale. De eerste 2 games won ik, daarna kwam Bert steeds beter in het spel en wist hij toch de partij naar zich toe te trekken.
De winnaar kreeg een groot blik snert cadeau en de nummer twee een wat kleinere versie.
Ik moet nog even iets kwijt over de tafeltennissport in het bijzonder. Mijn ervaring is dat de tafeltennis sport enorm wordt onderschat . Als ik het alleen heb over je conditie die je hiervoor moet hebben. Als ik een stevige duurloop doe van 40 minuten dan is mijn hartslag gemiddeld 10 slagen per minuut langzamer dan in een bv. finale partij, dan heb ik het niet eens over je reflex, techniek, en mentaliteit Maar het belangrijkste aspect is misschien nog wel de concentratie.
Met vriendelijke groeten Ted v.d. Ploeg
Het tafeltennissen zelf was voor mijzelf zeer spannend, ik had heel veel moeite met Arnold Sr. en Maaike doordat zij de bal zal mogelijk op de tafel hielden en dan onverwacht smashte Tegen Bert had ik op 30 nov. jl. in 2 games verloren, dus ik wist wat ik kon verwachten in de finale. De eerste 2 games won ik, daarna kwam Bert steeds beter in het spel en wist hij toch de partij naar zich toe te trekken.
De winnaar kreeg een groot blik snert cadeau en de nummer twee een wat kleinere versie.
Ik moet nog even iets kwijt over de tafeltennissport in het bijzonder. Mijn ervaring is dat de tafeltennis sport enorm wordt onderschat . Als ik het alleen heb over je conditie die je hiervoor moet hebben. Als ik een stevige duurloop doe van 40 minuten dan is mijn hartslag gemiddeld 10 slagen per minuut langzamer dan in een bv. finale partij, dan heb ik het niet eens over je reflex, techniek, en mentaliteit Maar het belangrijkste aspect is misschien nog wel de concentratie.
Met vriendelijke groeten Ted v.d. Ploeg